9. hluti ferðasögunnar

 
Föstudagur 19. okt. 2007:

Ákveðið að taka það rólegar þar sem hér var mikið að gera fór þó nokkra göngutúra með víkingunum og mikið spjall. Í kvöld þegar tónleikunum lauk varð allt vitlaust hér 58 gestir a la carte án fyrirvara. Allt fór í kaós og þvílíkt og annað eins hef ég aldrei séð. Endaði í eldhúsinu að þurrka upp með gegnblautu götóttu viskastykki sem ég varð að vinda reglulega. Tura vaskaði upp og Bryndís líka þvílíkar vinnuaðstæður. Við komumst að ýmsu þetta kvöld sem ég ætla ekki að ræða hér en margt vakti okkur þrjár til umhugsunar um ýmislegt.

 

Laugardagur 20 okt. Kl. 23.19

 

Ja hérna já það færðist aldeilis fjör í leikinn þegar Víkingarnir frá Noregi komu. Hér er allt á útopnu og þegar ég fór að hugsa hvað gerðist í gær þá bara man ég það ekki núna. Í dag var svo mikið að gera og upplifa að heilinn á mér er eins og járnbrautarstöð.

Ég vaknaði snemma til að mæta með Víkingunum í morgunmat og stefnan tekin strax á markaðinn sem er hér vikulega. Það voru miklu fleiri það núna en síðast og mikið af alls konar mat svo við hálfsáum eftir því að hafa fengið okkur morgunmat. Og ákváðum að næsta laugardag kæmum við svangar. Því okkur langaði að til að smakka svo margt. Bryndís sem við köllum leiðtogann er gourmet kokkur og rennur á mat eins og ég veit ekki hvað. Þefar uppi alls kyns spennandi brögð sem hefðu annars farið alveg framhjá okkur.

Þegar við komum til baka var að hefjast heilmikil veisla í garðinum en þær norsku nenntu nú ekki að fylgjast með þessu og ákváðu að labba yfir til Grenadan (veit ekkert hvernig það er skifað) sem er 6 km. fyrir utan Greyton og þar býr allt litaða fólkið og svarta. Þegar aðskilnaðarstefna hófst hér voru allir litaðir fluttir þangað með valdi. Og búa þar flestir í skelfilegum kofum. Allavega á síðust mínútu ákvað ég að slást í för með þeim og sé sko ekki eftir því. Leiðin var ansi löng en mjög falleg. Við vorum mjög fyndar 4 kellingar labbandi í vegarkantinum. Ein með hatt ein með regnhlíf en ég og leiðtoginn bara berhöfðaðar. Allar með vatnsflöskur og einhverskonar töskur hangandi utan á okkur. Við þorðum ekki að fara gegnum gróðurinn þó þar séu stígar okkur fannst það eitthvað svo óörugg vegna skordýra, snáka og manna. Ég hélt ég myndi ekki meika það en það tókst J J J

Við völdum heitasta dag ársins í ferðina 38° og heiðskýrt og logn. Hræðilega heitt og enginn skuggi á leiðinni. Þegar við vorum að nálgast sáum við moldarveg uppí þorpið og ákváðum að taka áhættuna. Miklar hetjur !!! Við komum í skelfilegt kofahverfi og á fyrstu gatnamótunum var fullt af svörtum mönnum í bílum með hárri músík og krakka í skottinu get ekki leynt því að það fór um mig. En leiðtoginn labbaði beint í miðja þvöguna og spurði til vegar og hvar við gætum keypt vatn. Þeir vísuðu í allar áttir en voru allir tilbúnir til að hjálpa okkur. Og kölluðu til enskumælandi mann en þá vorum við búin að finna út úr þessu og héldum áfram upp veginn.   Leiðtoginn er með tattoo á hendinni sem á stendu HUMAN og hún veifaði hendinni framan í alla sem hún vildi tala við og sagði I am not white, black or colored I’m human. Þetta var svo fyndið og við sigldum allar í kjölfarið. Og merkilegt nokk þessi brandari tengdi okkur við alla. Við fengum fullt af leiðbeiningum. Byrjuðum á að fara í búð sem var pínulítll kofi þar fengum við vatn með mismunandi ávaxtabragði og kartöfluflögur til að halda saltbúskapnum í lagi.   Svo héldum við áfram og skoðuðum kofana sem voru mjög misjafnir, greinilegt að margir voru með metnað og hugsuðu vel um garðinn sinn ræktuðu blóm og girtu af lóðina meðan aðrir voru svo ógeðslegið að maður er hiss á að fólk skuli lifa þar.   Sumir voru með hænur og hesta í garðinum. Kýr voru á vappi um þorpið og hundar um allt. Okkur fannst við vera að mestu mjög öruggar en þorðum þó ekki að veifa myndavélunum mikið tók samt margar myndir. Við vorum alltaf að spyrja eftir veitingarstað sem við vissum að ætti að vera í þorpin sem er mjög stórt. En var vísað á einn kofann á eftir öðrum. Fórum inn á kaffihúsin sem var 80 % bílaverkstæði og nokkrar gosflöskur og bjór til sölu mjög sérkennileg sjón stórt skilti fyrir utan sem stóð á að það væri kaffihús þar. Konan þar vísaði okkur á rétta leið að við héldum. Lentum í ríkinu í þorpinu og þar voru líka seldir drykkir en engir stólar og ekkert klósett. Svo við fengum okkur bjór og settumst á stéttina hjá fólkin sem sat þar. Allir voru svo vingjarnlegir og kurteisir og leiðtoginn braut alla ísa með tattooinu góða. Gaman að tala við þetta fólk sem er meira og minna tannlaust en síbrosandi. Fréttum seinna að það væri vegna þess að það væri laugardagur og allir mjúkir. Veit ekki hvort ég kaupi þá sögu því hér eru allir vinalegir og vilja allt fyrir mann gera sem við áttum heldur betur eftir að reyna þegar leið á daginn.

Þarna fengum við betri leiðbeiningar um hvar resturantinn var. Og gengum áfram og komum að tískuverslun bæjarins sem var eins og í Greyton eins og í Hveragerði. En við vorum orðnar þreyttar og sólin að kála okkur smá saman. Við sáum hestakerru með hestum fyrir, fyrir framan búðina og Leiðtoginn var ekki sein á sér og reyndi að spyrja ekilinn hvort hann gæti ekki skutlað okkur á kerrunni til baka þegar við værum búnar að borða á veitingastaðnum sem við vorum enn ekki búnar að finna. En hann skildi okkur ekki heldur horfði bara á okkur stórum undrandi augum. En eftir að tala við fleiri þarna komumst við að því að við skildum spyrja á ressanum hvort þetta væri mögulegt. En allir horfu undirfurðulega á okkur 4 kellurnar.

Loksins komumst við á torgið þar sem kirkjan var og klósett fundum við með einni klósettrúllu fyrir 3 klósett og póstkassa fyrir utan. Það var mikill léttir en vonbrigðin voru að loks þegar við fundum veitingastaðinn var hann bara lokaður á laugardögum og enginn í þorpinu vissi það enda fara þau ekki á hann bara hvítir túrista. Ok skítt með það við örkum bara til baka eftir að hvíla okkur á bekk og vorum að spá í hvort við gætum ekki fenginn einhvern að bílunum í þorpinu til að skutla okkur til baka gegn greiðslu. Kemur þá ekki að máli við okkur litaður eldri maður og spyr okkur hvaðan við séum og fer að snakka. Leiðtoginn spyr hann um bíl jú jú hann var á bíl og var á leiðinni til Greyton og bauð okkur far, sem við þáðum auðvitað með þökkum. Þar duttum við aldeilis í lukkupottinn

Kallin sem var safnvörður á safninu þarna en hér er elsta trúboðsstöð í s.afríku og sagnfræðingur og hafði mikið gaman af okkur. Hann bauðst til að fara um allt þorpið og nágrenni þess og sýndi okkur fullt af stöðum og sagði okkur milljón sögur með bros á vör. Keyrði á 30 km hraða á fina bensanum sínum og var svo glaður. Þetta var algert æði og skemmtilegt að hitta á hann. Seinna fréttum við að þetta væri vel menntaður prófessor og aðalmaðurinn í þorpinu. Við vorum ákaflega þakklátar, hann meira að segja bauð okkur heim til sín í te, en við kunnum nú ekki við að þyggja það ofan á allt annað. Hann var svo vingjarnlegur og nice.

Keyrði okkur á Oke and Vine sem er vinsælasti veitingstaðurinn í Greyton og blessaði okkur í bak og fyrir áður en hann skildi við okkur og vildi alls ekki taka við borgun fyrir þennan stóra greiða og ekki borða með okkur. Æðislegt að það skuli vera svona fólk til ennþá. Hann sagði okkur allskyns brandara og hafði húmor fyrir ástandinu í s.Afríku. Til dæmis spurði hann „Why do you think I don’t like the sun here? “ .............It is becourse of I’ don’t want to be a black Og þegar við töluðum um hversu litrík og skemmtilegir litir væru á húsunum gall í honum „It is because they are all colored“ já húmorinn var í lagi hjá kalli.

Við fengum svo æðislega góðan mat á Oke and Vine sem er háklassa staður hér sem tveir hommar reka annar hafði verið á íslandi um tíma í háskólanum og elskaði Ísland.

Kl. 17.00 hringdi Villi og var farinn að óttast verulega um okkur þá vorum við rétt handan við hornið sælar og glaðar en máttum til að stríða honum og sögðum að við værum lokaðar inni í kofa hann varð skelfingu lostinn svo við leiðréttum það strax. Áttum svo notalegt kvöld á Lodginu. Ég fékk að sofa hjá strákunum í kvöld því allt er fullt en flyt í herbergi 7 á morgun. Mikið var talað og fabúlerað. Hér er Rúgbý í gangi og í kvöld unnu S. Afríka heimsmeistartitilinn svo hér var mikil spenna og lokað mjög seint. Ég fór með Guðmundi að keyra staffið heim til Gvenadal og gaman að koma þar aftur komum ekki heim fyrr en að verða 1 í nótt og fengum þá hálftíma hláturskast yfir einum brandara æ það er svo gott að sofna sæll glaður og hlægjandi.

Athugasemdir

[Edda V (IP-tala skráð) 22.10.2007 kl. 11:04]

Æðislega gaman að lesa ferðasöguna þina, þú skrifar þetta svo skemmtilega að ég sé þetta alveg  fyrir mér.  ég fylgist spennt með framhaldinu.